De amorele en schelmachtige levensgenieter Tobias Termaete, met zijn dandyisme en zijn verachting van andere mensen, bezint zich op zijn leven na de ontvangst van een briefje over de zelfmoord van een bekende, en aanvaard de zekerheid van de dood. Merkwaardig genoeg lukt het hem steeds weer zich de dood van het lijf te houden en slaagt hij er ten slotte in te breken met het verleden. Dit in zuiver en suggestief proza geschreven verhaal behoort tot de hoogtepunten uit onze romanliteratuur. J. van Oudshoorn, pseudoniem van Jan Koos Feylbrief (1876-1951), is een van de merkwaardigste schrijvers van zijn generatie. ‘Nee, ik geloof niet dat er in de Nederlandse literatuur noch ook in andere literaturen iets soortgelijks te vinden is en daarom behoren de werken van Van Oudshoorn voor mij bij ‘het beste aller dingen’.’ – Maarten ’t Hart

Ja, het is zoals je al dacht: Michel heeft met ons gesproken, beste broer. Ziehier het verhaal dat hij ons vertelde. Je hebt erom gevraagd; en ik heb het je beloofd; maar nu ik op het punt sta het te sturen, aarzel ik nog, en hoe vaker ik het herlees hoe afschuwelijker ik het vind. Ach, hoe zul je denken over onze vriend? Hoe denk ik trouwens zelf over hem? Moeten wij hem eenvoudig verwerpen, door te ontkennen dat men eigenschappen die blijkbaar zo wreed zijn ten goede kan wenden? – Ik vrees alleen dat er tegenwoordig meer dan één mens zal zijn die de moed zal hebben zichzelf te herkennen in dit verhaal. Zal men zoveel intelligentie en kracht in goede banen weten te leiden – of moet men aan dit alles het bestaansrecht ontzeggen?

De ontnuchtering van Kate Chopin gaat over een getrouwde vrouw die op zoek is naar meer persoonlijke vrijheid en een bevredigender leven. De roman zorgde toen het in 1899 verscheen voor veel opschudding en werd veroordeeld als morbide, vulgair en onaangenaam. Tegenwoordig wordt de roman gezien als een baanbrekend en belangrijk meesterwerk waarmee de auteur haar tijd ver vooruit was. ‘Scherpzinnig, briljant en ontroerend’ – Maggie O’Farrell ‘Ongelooflijk hoe eigentijds en scherpzinnig De ontnuchtering geschreven is.’ – Dieuwertje Mertens, Het Parool

De drie musketiers wordt beschouwd als een van de grootste avonturenromans ooit geschreven en is een erkende klassieker. Het verhaal over de jonge Gasconjer d’Artagnan en de legendarische musketiers Athos, Porthos en Aramis speelt zich af in het Frankrijk van ruwweg 1625 tot 1628 ten tijde van Lodewijk XIII. Alexandre Dumas père (1802-1870) liet zich voor deze historische roman inspireren door de Mémoires de M. d’Artagnan (1700) door Courtilz de Sandras (1644-1712) dat hij bij toeval tegenkwam in de bibliotheek van Marseille. Toen het verhaal in 1844 als feuilleton in de Parijse krant Le Siècle verscheen was het meteen een enorm succes. Deze archetypische swashbuckler barst dan ook uit zijn voegen van de spanning, (romantische) intriges en heroïek. In hetzelfde jaar verscheen de roman in boekvorm, waarna herdruk op herdruk volgde. Het boek is in ruim honderd talen verschenen en talloze malen verfilmd. Het verhaal is zo beroemd dat zelfs als mensen het niet hebben gelezen ze De drie musketiers kennen. De meeste mensen weten warempel zelfs dat d'Artagnan, de belangrijkste held van het boek, niet een van de drie musketiers is. En wie kent niet het devies van het viertal: Eén voor allen, allen voor één!

Het spook dat rondwaart in Canterville Chase heeft een prachtige staat van dienst. Maar wanneer een nuchtere en pragmatische Amerikaanse familie het kasteel betrekt en niet erg onder de indruk blijkt te zijn, raakt het spook danig gefrustreerd. Als hij dan ook nog gepest wordt door de jongste kinderen wordt het spook diep ongelukkig. Gelukkig voor het spook krijgt de dochter van het gezin medelijden. Het spook van Canterville is een parodie op de gothic novel. Het is een buitengewoon geestige en meesterlijk geschreven novelle waarin Oscar Wilde’s grote stilistische gaven en zijn sterk gevoel voor humor duidelijk tot uiting komen.

Deze indrukwekkende en vlot geschreven roman gaat over een van de meest oorspronkelijke vrouwelijke personages in de victoriaanse literatuur, Margaret Hale. Elizabeth Gaskell creëerde haar om de stereotype rol van de vrouw in de 19de eeuw te bekritiseren. De titel die Gaskell in eerste instantie aan de roman had gegeven was dan ook Margaret Hale, maar onder druk van haar uitgever Charles Dickens wijzigde zij die naar Noord en zuid verwijzend naar een van de belangrijke thema’s van het boek, namelijk het contrast tussen het zuidelijke platteland en het geïndustrialiseerde noorden van Engeland. In Noord en zuid verweeft Gaskell op vakkundige wijze een meeslepend liefdesverhaal met een botsing tussen sociale rechtvaardigheid en winstbejag. De suggestie dat de roman een sociaal bewogen Pride and Prejudice is, is wel degelijk steekhoudend.