Over 'Verzen' schreef Herman Gorter (1864-1927) in 1895 in zijn dagboek: "Ik wilde het helste licht uit de taal slaan; want diep in het hart van de taal leeft een wit licht; hetzelfde witte licht, dat in vrouwenogen flonkert, en in hun ziel. Dit licht is de bron van het universum, en voor een dichter is het universum de taal. Dat licht moest ik vinden, in mijn leven en in mijn gedichten (dat is, als het goed is, hetzelfde), maar het kon niet, ik kon het niet: mijn kracht schoot te kort, of de taal schoot te kort, ik weet het niet. - Ik heb die verzen toch maar gepubliceerd."

'Minnebrieven', voor het eerst gepubliceerd in 1861, is een moeilijk te definiëren boek. Het zijn niet de liefdesbrieven van Multatuli zelf, het zijn zelfs geen liefdesbrieven als zodanig. Het is een vervolg op 'Max Havelaar', gegoten in de vorm van een brievenroman waarin verschillende onderwerpen en stijlfiguren worden gecombineerd en fictie en non-fictie door elkaar lopen. De brieven bevatten verhalen, vertellingen, geschiedenissen, sprookjes, ideeën, een gedicht en natuurlijk kritiek op koloniale wantoestanden in het voormalig Nederlands-Indië.Multatuli zelf schreef er tijdens het schrijven van het werk in een brief aan zijn toenmalige vrouw het volgende over: "Ik schryf myn minnebrieven, 't Lykt op niets. Ik zou moeite hebben je te zeggen wat het is. 't Is alles! Poesie, sarcasme, politiek, wellust, scherpte, logica, godsdienst, alles. "Willem Frederik Hermans noemt 'Minnebrieven' in zijn biografische werk 'De raadselachtige Multatuli' "een van de grilligste, wildste boeken die de Nederlandse literatuur rijk is."

Carry van Bruggens grote, meeslepende en indringende debuutroman uit het Joodse leven in het Nederland van het begin van de 20e eeuw, over de desintegratie van een orthodox-joods gezin na het overlijden van de moeder.De verlatene in de mooie en ontroerende roman is de vader die het geloof niet kan loslaten en hierdoor vervreemdt van zijn naar bevrijding uit het orthodox-joodse milieu snakkende kinderen en ze uiteindelijk verliest.Carry van Bruggen (1881-1932) wordt beschouwd als een van de grote Nederlandse auteurs van haar tijd.

H. (Hendrik) Marsman (1899-1940) was dichter, essayist en prozaïst. Hij overleed op veertigjarige leeftijd op 21 juni 1940 toen het schip de Berenice, waarop hij de oorlog in West-Europa trachtte te ontvluchten, in het Kanaal door een Duitse onderzeeër werd getorpedeerd. 'Verzamelde gedichten' is een in 1938 door Marsman zelf samengestelde compilatie van werk uit zijn eerder verschenen dichtbundels. Hierbij deelde hij zijn werk in in drie perioden die een goed beeld geven van de ontwikkeling van zijn poëzie. Na zijn dood is de bundel uitgebreid met zijn dichterlijke testament en magnum opus: het episch gedicht 'Tempel en kruis' uit 1939.

`De dood van mijn poes is niet alleen een aandoenlijk verhaal, het is ook in een aandoenlijke stijl geschreven, een onbevangen en liefkozende stijl, die blij uit de hand van de auteur glijd. Lodewijk van Deyssel omschreef de tederheid van het verhaal als volgt: `... welk een zilver-zuivere ziel en welk een strenge kunstkracht moet de man hebben, die zó van vuur en van ijs een hemelhoge graftempel weet te bouwen voor het dode zacht-kleine, klein-kleine, dat hij lief heeft gehad. Jac. van Looy (1855-1930) was schrijver en schilder. Als schrijver maakte hij deel uit van de beweging der Tachtigers. Als schilder wordt hij gerekend tot de Amsterdamse School. `De dood van mijn poes is voor het eerst verschenen in `De Nieuwe Gids; Jaargang 4 (1889). Voor deze uitgave is de spelling gemoderniseerd.

Martha de Bruin, een eenvoudig burgermeisje, wordt door een godsdienstige moeder in betrekkelijke afzondering en onwetendheid van de 'wereldse dingen' opgevoed. Door een vriendin wordt zij overgehaald om in een modezaak te gaan werken. Hier komt zij in aanraking met andere meisjes, raakt zij langzamerhand los van haar vroegere eenzelvigheid en wordt zij ook meer en meer afvallig van haar religieuze beginselen. Zij leest romans tot diep in de nacht en leert wensen te koesteren die zij voorheen niet kende. Het is de dilettantische bohemien Henri de Graaff, die de vervulling van deze wensen brengt. Maar Henri wil geen huwelijk, omdat dit tegen zijn principes is.Aug. P. (August Pieter) van Groeningen (1866-1894) schreef met een bijna angstaanjagend inlevingsvermogen een aandoenlijke roman over de lieve, naïeve Martha de Bruin en over hoe zij teleurgesteld raakt in het geloof en in de liefde. Uit het inlevingsvermogen waarmee hij schrijft, blijkt de sociale betrokkenheid van Van Groeningen bij hetgeen hij beschrijft.

`Claude Gueux is een kort verhaal, geschreven in 1834. Het aangrijpende verhaal bevat Hugos vroegste gedachten over maatschappelijke-onrechtvaardigheid, gedachten die zich gedurende enkele decennia zouden ontwikkelen, om uiteindelijk te resulteren in de publicatie van `Les Misérables in 1862. Victor Hugo (1802-1885) was een van de belangrijkste Franse romantische schrijvers van de 19e eeuw.

Van maart tot september 1922 maakten Louis Couperus en zijn vrouw Elisabeth een rondreis door Japan. De schrijver van de romans 'Eline Vere', 'De boeken der kleine zielen' en 'De stille kracht' had ook goedgelezen reisbeschrijvingen van Noord-Afrika en Spanje gepubliceerd. Daarom vroeg de hoofdredacteur van 'De Haagsche Post' de beroemde Couperus om in zijn krant verslag te doen van zijn Japanse reis. De 32 'reisbrieven' van Couperus zijn in 1925 gebundeld in 'Nippon'.Couperus schrijft beeldend over het Japanse landschap en de toeristische bezienswaardigheden. Hij geeft zijn kunstenaarsvisie op de Japanse tempels en musea, de literatuur en de veranderende tradities. In 'Nippon' maakt de lezer ook kennis met een onbekende kant van Couperus. De reisbrieven zijn soms heel persoonlijk. Het land van de verfijnde kunstvoorwerpen, waarin hij gehoopt had rond te dwalen, bleek niet te bestaan. Bovendien werd hij ernstig ziek, zodat hij niet al zijn plannen kon uitvoeren. In zijn teleurstelling en pijn werd Couperus' toon aarzelender, minder juichend dan in zijn eerdere werk. Bijna intiem. Binnen een jaar na zijn terugkomst uit Japan stierf Couperus in De Steeg. Samen met zijn Japanse verhalen uit 'Het snoer der ontferming' vormt 'Nippon' dan ook het juwelen sluitstuk van een klassiek oeuvre.Met een inleiding van Petra Teunissen-Nijsse.'De Japansche ziel is niet minder gecompliceerd dan welke ziel ook, en de Japanner - al is hij dan ook modern, zakenman, industriëel, koopman, politicus - is poëtisch. Er is ten minste een zeer poëtische kant aan zijn ziel. En tevens is hij litterair: er is ten minste een bijna rhetorische kant aan zijn poëtische en litteraire ziel. Hij houdt van benamingen, woorden met hoofdletters - maar nu weet ik heusch niet of er hoofdletters bestaan in het Japansche letterschrift! - ik meen dus met woorden-met-hoofdletters ons Westersch begrip daarvan.'-Louis Couperus

'Theo Thijssen is een schrijver, aan wie men gemakkelijk verslaaft. Wie kennis heeft gemaakt met 'Kees de jongen', wil àl zijn boeken lezen. 'De gelukkige klas' vormt een hoogtepunt in zijn oeuvre. Een heerlijk boek over het verloren paradijs van onze kindertijd.'-Simon CarmiggeltVoor deze uitgave werd de spelling gemoderniseerd.Theo Thijssen (1879-1943) was onderwijzer, politicus en schrijver,. Zijn bekendste romans zijn 'Kees de jongen' en het in dagboekvorm geschreven tweeluik 'Schoolland 'en 'De gelukkige klas'.

De roman van een klas.Voor deze uitgave werd de spelling gemoderniseerd.Theo Thijssen (1879-1943) was onderwijzer, politicus en schrijver. Zijn bekendste romans zijn 'Kees de jongen' en het in dagboekvorm geschreven tweeluik 'Schoolland 'en 'De gelukkige klas'.

De novelle `De gevangenis gaat over de eerstejaars student Misja Malinin, die meeloopt in een protestmars. Wanneer een meisje dat ook meeloopt, door een politieagent wordt gestompt en Misja aanklampt, ontsteekt deze in woede uit protest tegen de gewelddadigheden. Hierdoor wordt hij aangezien voor een van de raddraaiers en meteen gearresteerd. Omdat er geen plaats voor hem is in de politiepost wordt hij direct naar de gevangenis overgebracht. Hier wordt hij geconfronteerd met nog meer geweld, van bewakers tegen gevangenen en van gevangenen onderling. Het leven is wreed en meedogenloos Maxim Gorki (1868-1934) was een Russische schrijver. In zijn verhalen en novellen zijn de hoofdpersonages meestal dieven, vagebonden, bedelaars en opstandelingen, en 't schijnt dat Gorki zelf een soort van opstandeling of vagebond moet zijn geweest. Hij werd zelf voor politieke misdrijven gevangengenomen.

Nantas, een sterke, wilskrachtige en tomeloos ambitieuze jongeman van eenvoudige komaf, verlaat Marseille en gaat naar Parijs met de droom om een rijk en machtig man te worden. Wanneer dat na veel tegenslag eindelijk gelukt is beseft hij echter dat al de rijkdom en macht die hij vergaard heeft niets betekenen zonder de liefde van de vrouw voor wie hij een hevige hartstocht heeft opgevat. Zal het hem lukken ook het hart van deze vrouw te veroveren, en ten koste van wat? `Nantas is een novelle in 5 hoofdstukken door Emile Zola (1840-1902).